نویسنده ی بزرگ

<<حاتم طایی را گفتند:<<از خود بزرگ همت تر در جهان دیده ای یا شنیده ای؟>>

گفت:<<بلی؛  روزی چهل شتر،  قربانی کرده بودم امرای عرب را؛ و خود به گوشه ی صحرا،  به حاجتی بیرون رفتم.

خارکننی را دیدم،  که پشته فراهم نهاده.>>

گفتم:<<به مهمانی حاتم چرا نروی؛ که خلقی بر سماط او،  گرد آمده اند؟>>

گفت:

<< هر که نان از عمل خویش خورد 

منت حاتم طایی نبرد>>